Door:Piet Gijsbers
Gisteren ging de winst in derde editie van de Bruijn Metaal Omloop van Valkenswaard naar Stan van Trigt. De bijna 22-jarige Belg van het team SEG Racing Academy bleef Martijn Budding in de eindsprint van een stevige kopgroep nipt voor. Coen Vermeltfoort, onderweg tot achtervolgen gedwongen na een lekke band, finishte als derde en neemt daarmee de leiding in de Swallow Topcompetitie van de KNWU. Voor Van Trigt was het zijn eerste seizoenzege, maar resultaten in andere grote wedstrijden leverden hem al een stagecontract op bij het profteam Deceuninck-Quick Step.
In de De Bruijn Metaal Omloop van Valkenswaard waren de weersomstandigheden ideaal voor het wielerpubliek. Voor de renners was het opnieuw volop stofhappen op de grind- en gravelstroken die het parcours bijzonder afwisselend maakten. Al vroeg in de ochtend streden zowat 160 junioren om de winst in hun Topklassieker. Na een levendige strijd met diverse aanvalspogingen, soms met enige kans op succes maar uiteindelijk toch tevergeefs, stormde een groep van 60 overgebleven jonge coureurs op de eindstreep af. De snelle Roan Konings van WV De Jonge Renner schreeuwde het uit na zijn zege. Hij bleef Axel Källberg van Willebrord Wil Vooruit en Joren de Gruijter (Breda) met nauwelijks waarneembaar verschil voor op de finishlijn. De Kempenrenners wisten in hun thuiswedstrijd een mooie ereplaats binnen te halen geen sinecure in een topcompetitie klassieker. Rens Vermeulen werd 6e Mat van Gorp 8e.
In de namiddag kregen de elite en beloften hun klassieker voorgeschoteld. Oud-coureur Rik Elfrink beschrijft in het Eindhovens Dagblad de wedstrijd heel deskundig als volgt:
Wel stoempen en stofhappen, maar nog geen zoenen van de rondemiss in Valkenswaard
Stoempen, stofhappen en na afloop sjansen met de rondemiss. Dat zou het normale recept zijn geweest bij de Omloop van Valkenswaard, als alles weer als vanouds zou zijn.
De eerste twee dingen konden gistermiddag wel, maar de kussen van het mooiste meisje van de klas ontbraken er na afloop in Valkenswaard nog aan. Net als het interview met speaker Rien van Horik, die alle helden van de dag keurig op anderhalve meter afstand aan het publiek voorstelde.
Bijna alles leek voor het wielerpubliek weer vertrouwd gistermiddag, bij een klassieker die de potentie heeft om uit te groeien tot een wielerevenement van groter aanzien. De omloop tussen Valkenswaard, Borkel en Schaft en Bergeijk spaart geen renner. Het zand van de niet geasfalteerde delen van het parcours geselt de kettingen van de koersfietsen en de benen van de renners. De overvloedig aanwezige keien op het parcours doen een aanslag op alle delen van het lichaam. Zie zo’n koers maar eens te winnen en gevrijwaard te blijven van een valpartij of lekke band.
Ondergrond zorgt voor schifting
Winnaars voelen na afloop zelden hoe afmattend de koers is geweest en sterkste man Stan van Tricht was gisteren het levende bewijs van die stelling. Zijn fiets vertelde het verhaal van een loodzware tocht, die bij momenten op een trip door de woestijn leek. Op een normaal wegparcours was de strijd waarschijnlijk via een massasprint beslecht, maar in Valkenswaard zakken de wielen op sommige delen van de omloop diep weg in de ondergrond. Dat zorgde voor een schifting tussen de mannen en de jongens.
De 22-jarige Belg was de snelste van een kopgroep van acht, waarin hij Martijn Budding (26) en topfavoriet Coen Vermeltfoort (33) van de zege kon afhouden en naar respectievelijk plek twee en drie verwees. Vermeltfoort, de veelvraat uit Vlijmen, had onderweg te veel moeten doen en de oplettende collega-sprinters meteen aan het wiel zodra hij de billen optilde. Van Tricht loerde op zijn kans. ,,Natuurlijk wist ik dat Coen heel sterk is, iedereen kent hem”, zei hij na afloop. ,,Dit is geen koers waar je je veel kunt sparen en ik heb geprobeerd om zo attent mogelijk te blijven. Aan het einde zat ik mee en ik voelde dat ik een goede dag kon verzilveren.”
Kempenrenner Sverre Senders wist een knappe 34e plaats in de wacht de slepen dat biedt perspectief voor de Eurode Omloop van volgende waar hij een parcours tegenkomt dat de jonge Luiksgestelnaar op het lijf geschreven is.
Vermeltfoort meest strijdlustige renner
Vermeltfoort mocht drie keer op het podium komen, maar dus niet als winnaar van de dag. ,,Daar rij je natuurlijk wel voor, om wedstrijden te winnen”, aldus de meest strijdlustige renner van de koers en leider van de topcompetitie van wielrenbond KNWU. ,,Ik heb vandaag in de slotfase te veel moeten doen en drie keer een gat dichtgereden, waarbij ik zag dat de anderen meteen in mijn wiel doken. Dat is ieders goed recht natuurlijk.” Met name Olympiër Jan Willem van Schip was zeer actief en probeerde alleen aan te komen. ,,Ik zat er dichtbij”, verzuchtte Vermeltfoort, die twintig kilometer voor de streep ook nog eens lek reed. ,,Dat helpt natuurlijk niet mee.”
Zoen op de wangen
Tussen de knallende kurken en de rijkelijk vloeiende champagne van Visit Valkenswaard op het podium brak de lach bij de nummer drie al snel weer door. Er was weer gekoerst, en hoe. De organisatie en tal van vrijwilligers glunderden nadat ze van veel renners de complimenten in ontvangst mochten nemen. Er werd gevallen, flink afgezien en er waren op papier meer verliezers dan winnaars. De praktijk voelde heel anders en alom was er opnieuw de overtuiging dat de wielersport met de nog jonge koers in Valkenswaard vooruit kan. Vorig jaar bijna zonder publiek en met heel veel mitsen en maren, waarvan iedereen hoopt dat ze volgend jaar weg zijn. Dan krijgt de winnaar na dik vier uur afzien ook weer een zoen op de wangen.
