De Bruyn Metaal BV – Omloop van Valkenswaard

Hunkeren naar Koers – Wielrenners hebben al sinds het tweede weekeinde van maart geen reguliere koers meer gereden, geen wonder dat zij ondertussen hunkeren naar de koers. Continentale ploegen en clubteams kijken momenteel naar de mogelijkheden om in het buitenland te koersen, maar in eigen land is de De Bruyn Metaal Omloop van Valkenswaard (6 september) op dit moment officieel de eerste eliteklassieker op de kalender. Mees Hendrikx – afgelopen winter derde op het WK veldrijden voor beloften in Dubendorf – hoopt erbij te zijn in eigen dorp.

Hendrikx heeft bij de ploegleiding van zijn team Creafin-Fristads aangegeven graag te willen rijden en ook de organisatie van de wedstrijd uit de Nederlandse Loterij Topcompetitie zou de renner aan de start willen begroeten in de wedstrijd die start en finisht in eigen dorp. “Ik hoop dat het lukt. Het idee is om met de beloften van een aantal teams van de broers Roodhooft – waar Alpecin-Fenix  de bekendste van is – een gelegenheidsploeg te vormen. Het kan voor ons allemaal een mooie ultieme voorbereiding op het veldritseizoen zijn. Normaal rijden we al langer wedstrijden op de weg om een basis te leggen voor de winter, nu is het daar nog niet echt van gekomen. De Omloop van Valkenswaard zou goed passen in dat schema hoop ik.”

Relativeren na rampjaar

Op dit moment bereidt Hendrikx zich in Limburg voor op het seizoen met ploeggenoten, daar wordt bij gebrek aan wedstrijden nu aan die genoemde basis gewerkt, waarop veldrijders een winter lang moeten teren en die ze met trainingsstages gedurende het seizoen onderhouden. Uiteraard had ook de coureur uit Valkenswaard liever wedstrijden gereden, maar hij kan na vorig jaar ook relativeren. “Ik heb een seizoen met veel tegenslag gehad in 2019. Dat begon op het NK veldrijden in Huijbergen, toen ik te diep was gegaan in de strijd om de medailles, daar heeft mijn immuunsysteem echt een optater van gehad, waardoor ik vaak ziek werd in de maanden daarna. Ik kreeg ook met een knie- en een rugblessure af te rekenen en net voor het veldritseizoen kwam ik zonder ploeg te zitten. Ik heb me toen terug geknokt in een zwart tricot. Het brons op het WK in Dubendorf was het hoogtepunt van dat seizoen en de beloning voor mijn doorzettingsvermogen. Daar kwam een contract voor komende winter uitgerold bij mijn huidige ploeg. In vergelijking met een jaar geleden sta ik er dus veel beter voor. Het is nu afwachten wat voor effecten het coronavirus op het veldritseizoen gaat hebben.”

Iets recht te zetten

De Omloop van Valkenswaard reed hij ook in 2018, het jaar dat Robin Blummel won. De veldrijder heeft nog iets recht te zetten. “Toen ging het helemaal niet. Ik had net een trainingsstage achter de rug waarin ik vooral veel lange trainingen had afgewerkt op een rustig tempo. Ik was de dag voordien pas weer terug gekomen en voelde al snel in de wedstrijd dat dit niet mijn dag ging worden. Ik reed ronde met zware benen en kon op een gegeven moment niet meer volgen. Een thuiskoers rijden is leuk, maar niet als het niet gaat. Ik hoop dit jaar de mensen aan de kant een wat sterker optreden van hun dorpsgenoot te laten zien.”

Afmattingsslag

Voor een veldrijder is een wedstrijd over deels onverharde wegen, de De Bruyn Metaal Omloop van Valkenswaard trekt graag de vergelijking met de Strade Bianche vanwege de mooi lopende stroken,  eigenlijk de ideale wegkoers. “Net als veel andere veldrijders (en mountainbikers) ben ik niet zo dol op dat tactische spel. Dat verstoppertje spelen en vervolgens winnen, zoals soms gebeurt. Deze wedstrijd is een afmattingsslag waarin de beste gaat winnen. Een voorwaarde om goed te presteren is dat je zelf sterk bent, je van voren kunt rijden en over veel inhoud beschikt. Als crosser kan ik goed uit de voeten op de grindpaden en heb ik het vermogen om door te kunnen trekken op de belangrijke stroken. Dat zou ik graag laten zien op zondag 6 september.”